Obsesif Anlatımlar

Evvet beklenen gün geldi ve Ayşe bebek dünyaya geldi. Gerçi zor oldu gelişi ama nihayet geldi :) Annemiz mecburi bi ameliyat geçirerek bebeğini dünyaya getirdi. Sağlıkla  dünyaya gelmesi hepimizi sevindirdi tabi . Ama beni üzen, doğuma girememiş olmam.. Sezeryan olduğu için doğum fotoğrafı iptal oldu. Bende sonrasını çektim bolca.. İşte  Ayşe bebişten bir kaç kare :)

Pazar gezimizden birkaç kare, seyrinize :)

Fotolarımın Siyah-Beyaz çalışmalarını paylaşmak istedim. Biraz güzellik olsun dimi bloğumda :) Heleki kardeşimin doğumuna girip onu çekme heyecanı yaşadığım şu günlerde, biraz moral lazım :) Kimbilir, 1-2 güne doğum olur, Ayşe bebek gelirse, fotoları burdan da paylaşır, güzelliklere ortak olmaya devam ederiz :) Not 1 : Almak, indirmek, kopyalamak serbesttir :) Hayat paylaştıkça güzeldir. Not 2 : Otuzundansonra, sana özel, fotolar büyük boylarda :)

Bir anne için evladından göreceği en üzücü şeylerden biri de kendisine kafa tutması ve karşı gelmesi galiba. Şu an o kadar üzgün ve yorgunum ki.. Savaşmaktan yorgunum, ve artık savaşmıyorum. Kendi haline bıraktım. Evet o bir ergen, ama bu beni üzme hakkını veriyormu ? Bende annemi bu kadar mı üzmüştüm ? Önce karnında 9 ay taşı, kanınla, canınla besle.. Doğunca sütünle büyüt, acısına katlan, sevginle onu yetiştir.. Sonra ergenlik denen değişime girsin ve tüm emeklerin bir anda çöp olsun.. Bu mu adalet ? İlkokulda derslerine yardım et, sabahlara kadar projesini yap, herşeyin en iyisini yapmaya gayret et.. Sonra ergen olsun ve derslerinde başarısızlık başlasın, bütün emekler yine çöpe.. Evet ne yaparsa kendine, hatalarında tabiki ders alarak gelişip büyüyecek.. Ama o zaman onun için geç olacağını bilerek boşverebiliyormuyum ? Hayır ! Ben boşveremem.. Ama bana izin vermezse yardım da edemem.. Küsüyoruz, barışıyoruz, sinirleniyoruz, bağırıp çağırıyoruz, birbirimize.. Sonra silbaştan...

Anlatması, daha doğrusu yazması bile o kadar yorucu geliyorki...Ve ben ki uzuuun uzun yazıları sevmem. Ama içimde kalmasındansa anlatıyım gitsin. 7 Eylül  de sevgili eşimin doğumgünüydü :) Üye olduğu klübe misafir geldiği için onu da beni de oraya çağırdıklaı için, pastamızı ve kutlamamızı orda, arkadaşlar ve yabancı misafilerle yaptık. Gece yarısına kadar süren sohbetin ardından, eve döndüğümüzde gözümüzden uyku akıyordu :) Önce bir kuzenin kınası vardı. Foto şipşak olarak görevdeydim. Güzeldi ama çalan parçaları pek beğenmediğim için sadece "damat halayı"nda katılım gösterdim :) Sürekli Ankara havası, nereye kadar canım. Nerde o güzelim türküler.. Sonra, cumartesi günü eşimin yeğninin sözü vardı. Aynı gün AÖF bütünleme sınavları da olduğu için tüm gün ordan oraya koşturdum. Orda da foto görevi bendeydi. Pestilim çıktı. Tabi bunda en büyük etken apartman topuklardı :) Şu topuklular hiç bana göre diil.. Dün de yine sınav vardı. Sonrasında sınav stresi atmak için güzel...

Bayramın 2.günü kahvaltıya eşimin kuzeni olan ablamıza gidecektik, o da hadi kahvaltıya Küçük Çamlıca da buluşalım dedi. Bizde sabah 9 da atlayıp motora gittik oraya. Saat 10 gibi ordadık ve 3 e kadar da kaldık. Gezdik, çay içtik, dinlendik. Yani parkın boş olmasının keyfini çıkardık :) Sonra yine bir arkadas ziyareti (üsküdar da ) ve eve dönerken de canım arkadasım Beyhan'ın evine bir ziyaret. Eve dönüp misafir ağırlama ve sonunda yorgunluktan ölerek uykuya dalmaaa :) Ablaların gelmesini beklerken eşimin vizöründen bennn..  Kavaltı ve çaaay Parktan bir kaç kare.. Görümcem ve kızım da konu mankenlerim oldu :)  Köprüden bakış Bu  da Beyhanımın sofrası :) Sonuç : Karnımız bugünde doydu :))