Ayşe bebişin doğumundan sonra başlayan yoğun günler halen devam ediyor. Kardeşime yardım etmek için hergün ordayım :) Arada kaçamak yapabilirsem foto çekmeye çalışıyorum. E onları da burda paylaşarak, bayaa uzun zamandır ara verdiğim bloğuma geri dönmüş olayım.. Aslın da fotograf cekmek için en güzel malzeme bebişler olsa da, anneleri nazar olur diye paylaşıma izin vermiyor :)) Sevgiler...
ŞU AN BURADA OLUP, KÜÇÜK BİR NEFES ALIP YENİDEN DÖNSEM KEŞMEKEŞE... Evet anne olmayı ben seçtim. Ama onlar-çocuklarım- dünyaya gelmeyi seçmediler. Ve her defasında bunu bana karşı kullanıyor olmaları beni çok yoruyor. Sanki kalbime bıçak saplanıyor. Alt tarafı kızımdan 1 fincan kahve istedim. Ve şaka bile olsa, o cümleyi haketmedim. Ben anneme bir defa "beni doğurmasaydın" demedim. "ben gelmek istemedim, beni sen dünyaya getirdin, bakmak zorundasın" demedim, demem. Peki bu cümleler bana neden söyleniyor? Önce oğlum, şimdi kızım. Ve ben dünden beri ara ara ağlıyor, mide ağrısı yaşıyor ve yaşama sevincimi kaybediyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder