Ana içeriğe atla

Rengarenk Bir Yaz

Abi bu moda dedikleri şey ne kadar da tuhaf. Asla giymem denen kıyafetleri bile giydirebiliyor moda takipçilerine. Şahsen, asla moda diye bir kıyafet alıp giymemiş biri olarak, giyenlere de şaşmıyor değilim. Düşünsenize, "pişti" olma ihtimalini ? Ya da birinin "aaa bu kıyafetten benimde var" diyen biri, insanı bir anda nasıl da altüst edebiliyor. Klişe bir laf olsa da seviyorum "moda kendine yakışanı giymektir " :)

Bu sene tüm renkler moda. Yani sokaklar da karnaval var. Kombin yapıcaz diye göz zevkimizi bozmazlar umarım :) Ben yine sportif sportif takılıcam galiba. Zira o "neon" renkler hiç bana göre değil. Pasteller bir derece ama o turuncu ve sarılar... Cıx.. Gardrobumda olmayacaklar arasındalar :)
 Ben siyah insanıyım arkadaş.

Bu senenin  moda renkleri nelermiş bakalım..


 Turuncular...
 Bal Rengi...
 Beyaz...
 Mint...
 Kanarya Sarısı
 Kum Rengi...
 Lavanta...
 Limon Sarısı...
 Macun Bej...
 Mavi..

 Mint...
 Mürekkep mavisi..
 Kırmızı...
 Sardunya...
 Sütlü Çikolata...
 Sümbül...
 Ten ....
 Yeşim...
 Zeytin Yeşili...
 Çimen....
 Şakayık...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ANNELİK

ŞU AN BURADA OLUP, KÜÇÜK BİR NEFES ALIP YENİDEN DÖNSEM KEŞMEKEŞE... Evet anne olmayı ben seçtim. Ama onlar-çocuklarım- dünyaya gelmeyi seçmediler. Ve her defasında bunu bana karşı kullanıyor olmaları beni çok yoruyor. Sanki kalbime bıçak saplanıyor. Alt tarafı kızımdan 1 fincan kahve istedim. Ve şaka bile olsa, o cümleyi haketmedim. Ben anneme bir defa "beni doğurmasaydın" demedim. "ben gelmek istemedim, beni sen dünyaya getirdin, bakmak zorundasın" demedim, demem. Peki bu cümleler bana neden söyleniyor? Önce oğlum, şimdi kızım. Ve ben dünden beri ara ara ağlıyor, mide ağrısı yaşıyor ve yaşama sevincimi kaybediyorum.

Anneler Günü

Bu güne dair aklıma pek çok şey geliyor. Gelgitler yaşıyorum yine, düşüncelerim arasında. Zaten beni ben yapan da hızlı ve aynı anda çok şey düşünmek değil mi? Ben buna "düşünce ishali" de diyorum. Yersiz ve zamansız, bir anda geliyor ve geçiyor. Bazen de geçmiyor, uzunca bir süre devam ediyor. Anneler gününü kendi çocuklarım hariç, tanıdıklarım, öğrencilerim, veliler, arkadaşlarım ve sosyal çevremden insanlar kutladılar. Ama kendi doğurduklarımdan ses yok. Evet, bu günü kendileri belki önemsemiyorlardır, ama benim önem verdiğimi bildiklerinden, yapmacık da olsa insan bir öpücük olsun bekliyor. Dünya da bu kadar acı varken bir günün önemi varmı? Ama gündelik hayatımıza acılar içinde devam ediyorsak, şatafatlı olmayan, bir öpücükle dahi kutlanabilen bu günde hatırlanmak istiyor insan... Henüz bu günün bitmesine 4 saat daha var. Eve gittiğimde neler olacak, göreceğiz bakalım. Bana gelince... Tanıdığım herkese küçük küçük hediyeler alasım, herkesi mutlu edesim, onların mutl...

Yeni iş, Yeni Başlangıçlar

Nihayet sakin bir iş ortamındanyım. Okulların kapanmasına 2 ay kala zorunlu iş değişikliği hem sorunlara hem de huzura yol açtı. Çok sancılı bir karar süreci ve çocuklardan ayrılma zorluğundan sonra , nisan 10 da yeni işime idareci olarak başladım. Anaokulda ki öğretmenlik görevimi mecburen bıraktım. Bende isterdim ki 2 ay sonra ayrılayım. Ama kısmet böyleymiş. Ama şunu anladım ki, tüm okul sahipleri sadece çıkarlarını düşünüyorlar. Öğretmenler ise sadece sömürülüyor. Özel kurumlar için söylüyorum bunu tabi.. Ya  da  bana hep böyle mi denk geldi acaba ?? Herneyse.. Ayrılırken anladım ki bu böyle.. İnsanlar ikiyüzlü olduklarını çıkarlarına ters düşen bir durumla karşılaştıklarında gösteriyorlarmış.. Gelelimmm fotoğraf çekimlerime.. Geçen hafta Gülhane ye  doğru gittik. Eminönü vs çıktık, gezdik. Bir kaç foto paylaşıcam tabikii. ' mayıs ta ki düğün çekimine kadar umarım bu güzellikler kaybolmaz :) Gelelim paylaşımlara :) Laleler de sonra :) l...