Küçüklüğümden beri fotoğraf çekmeyi çok severim. 2 sene önce İsmek kursuna katılıp, bu işin ayrıntılarını öğrenince gğzel bir makina almaya karar verdim. Ve Canon 400D mi aldım. Makinama çok bağlıyım. Çünkü ben tam bir fotoğraf delisiyim. Özellikle eski kapılara ve sokaklara hayranım. Karar verdim en kısa zamanda bir fotoğraf bloğu açıcam . Bir kaç kare paylaşımı şimdilik burdan olsun :)
ŞU AN BURADA OLUP, KÜÇÜK BİR NEFES ALIP YENİDEN DÖNSEM KEŞMEKEŞE... Evet anne olmayı ben seçtim. Ama onlar-çocuklarım- dünyaya gelmeyi seçmediler. Ve her defasında bunu bana karşı kullanıyor olmaları beni çok yoruyor. Sanki kalbime bıçak saplanıyor. Alt tarafı kızımdan 1 fincan kahve istedim. Ve şaka bile olsa, o cümleyi haketmedim. Ben anneme bir defa "beni doğurmasaydın" demedim. "ben gelmek istemedim, beni sen dünyaya getirdin, bakmak zorundasın" demedim, demem. Peki bu cümleler bana neden söyleniyor? Önce oğlum, şimdi kızım. Ve ben dünden beri ara ara ağlıyor, mide ağrısı yaşıyor ve yaşama sevincimi kaybediyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder